ਜੈ ਬਾਬਾ ਸ਼ੇਰੇ ਸ਼ਾਹ ਜੀ | ਜੈ ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ | ਜੈ ਬਾਬਾ ਲਾਡੀ ਸ਼ਾਹ ਜੀ
ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਹਰ ਸਾਲ ਮੇਲਾ ਵੀ ਕਰਵਾਉਂਦੇ, ਜਿਸਤੇ ਕ਼ਵਾੱਲੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਹੀ ਲੋਗ ਆਉਂਦੇ. ਹਰ ਸਾਲ ਇੱਕ ਮਲੇਰਕੋਟਲੇ ਤੋਂ ਕੱਵਾਲ਼ ਆਕੇ ਗਾਉਂਦੇ ਸੀ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੁਤਾਬਿਕ ਬਾਬਾ ਜੀ ਕੋਲ ਜੋ ਪੈਸੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਕਿਹਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਾਦ ਲਾਡੀ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਇੱਥੇ ਆਉਣਗੇ, ਤੇ ਤੇਰਾ ਹਿਸਾਬ ਤੇਰੇ ਪੁੱਤ ਤੇ ਤੇਰੇ ਪੋਤਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿੰਨੇ ਗੁਣਾ ਕਰਕੇ ਪੂਰਾ ਕਰਣਗੇ. ਅੱਜ ਵੀ ਓਹੀ ਕੱਵਾਲ਼ ਦੀ ਪੀਢ਼ੀ ਦਰ ਪੀਢ਼ੀ ਚੱਲਦੀ ਆ ਰਹੀ ਹੈ, ਤੇ ਹੁਣ ਵੀ ਮੇਲੇ ਵਿੱਚ ਓਹੀ ਕੱਵਾਲ਼ ਕ਼ਵਾੱਲੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਨ.| ਇੱਦਾਂ ਹੀ ਸਮਾਂ ਲੰਗਦਾ ਰਿਹਾ ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀ ਚੱਲਦੇ ਸੀ. ਬਾਬਾ ਸ਼ੇਰੇ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਕਿਹਾ ਸੀ “ਮੁਰਾਦ ਜਿਸ ਦਿਨ ਤੇਰੇ ਪੈਰੀ ਕੰਡਾ ਚੁੱਭ ਗਿਆ ਸਮਝ ਲਈਂ ਮੈਂ ਦੁਨੀਆਂ ਛੱਡ ਗਿਆ” ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੁਰਦੇ ਤੁਰਦੇ ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਦੇ ਪੈਰੀ ਕੰਡਾ ਚੁੱਭ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਕੋਲੋਂ ਆਪਣੇ ਮੁਰਸ਼ਦ ਦਾ ਵਿਛੋਰਾ ਸਿਹਾ ਨਾ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਵੀ ਜਲਦੀ ਹੀ 28 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ, 1960 ਵਿੱਚ ਸ਼ਰੀਰ ਛੱਡ ਗਏ. ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਨੇ 24 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਫਕ਼ੀਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਤੇ 28 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਚਲੇ ਗਏ, ਸਿਰਫ 4 ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਰੱਬੀ ਰੁਤਬਾ ਪਾ ਲੈਣਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਹੈ.
“ਨਾ ਮਹਿੰਗੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਨਾ ਸਸਤੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ । ਇਹ ਜੋ ਮਸਤੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਮਿਟਾ ਹਸਤੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ“
ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਜ਼ਾਰ ਉਸੀ ਜਗ੍ਹਾਂ ਬਣੇ ਜਿੱਥੇ ਸ਼ੇਰੇ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਨੇ ਫਕ਼ੀਰੀ ਕੀਤੀ, ਜਿੱਥੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਆਪ ਰਹੇ. ਪਰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਓਹ ਸਰਕਾਰੀ ਜ਼ਮੀਨ ਸੀ, ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕੀ ਜੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦੀ ਮਜ਼ਾਰ ਇੱਥੇ ਬਣਾਈ ਤਾਂ ਸਰਕਾਰੀ ਲੋਗ ਮਜ਼ਾਰ ਹਟਾ ਨਾ ਦੇਣ, ਇੰਨੇ ਵੱਡੇ ਫ਼ਕ਼ੀਰ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਬੇਅਦਬੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦੀ ਮਜ਼ਾਰ (ਨਕੋਦਰ) ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਘਾਟ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ. ਬਾਬਾ ਜੀ ਜਿਸ ਔਰਤ ਨੂੰ ਮਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੁਪਣੇ ਵਿੱਚ ਦਰਸ਼ਨ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਕਿਹਾ "ਮੇਰੀ ਮਜ਼ਾਰ ਉੱਥੇ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਬਣਾਈ ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਕਹੀ ਸੀ" ਮਾਤਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸਰਕਾਰੀ ਬੰਦੇ ਮਨ੍ਹਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ, ਬਾਬਾ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਠੀਕ ਹੈ ਮੇਰੇ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਕੱਪੜੇ ਤੇ ਵਸਤਾਂ ਤੇਰੇ ਘਰ ਪਈਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕੁੱਜੇ ਵਿੱਚ ਪਾਕੇ ਉੱਥੇ ਰੱਖੋ ਤੇ ਉੱਥੇ ਵੀ ਮੇਰੀ ਜਗ੍ਹਾਂ ਬਣਾਓ ਮੈਂ ਆਪ ਦੇਖਾਂਗਾ ਕੌਣ ਹਟਾਏਗਾ, ਇੱਦਾਂ ਹੀ ਹੋਏਆ, ਤੇ ਉੱਥੇ ਵੀ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾਂ ਬਣਾਈ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ, ਜਿਸ ਜਗ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਡੇਰਾ ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ. ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਦੀ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਹੀ ਫੋਟੋ ਸੀ, ਓਹ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਫਾੜ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਰਾ ਨੇ ਉਸ ਫੋਟੋ ਨੂੰ ਫੇਰ ਦੁਬਾਰਾ ਜੋੜਕੇ ਰੱਖਿਆ ਸੀ. ਬਾਬਾ ਸ਼ੇਰੇ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵੀ ਪੰਜਾਬ (ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ) ਵਿੱਚ ਫਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਦੇ ਕੋਲ ਹੈ.
“ਸ਼ੇਰੇ ਸ਼ਾਹ ਤੇ ਜੇਕਰ ਯਕੀਨ ਹੋਵੇ, ਬੇੜੀ ਡੁੱਬਦੀ ਨਹੀਂ ਭਾਵੇਂ ਅੜੀ ਹੋਵੇ, ਓਹਦੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਦਾ ਜ਼ਰਾ ਨੀ ਸ਼ੱਕ ਬੰਦਿਆਂ, ਜਿਹਦੀ ਬਾਹੰ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਨੇ ਫੜੀ ਹੋਵੇ”
ਲਾਡੀ ਸਾਂਈ ਜੀ ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਦੇ ਭਤੀਜੇ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਨੇ ਆਪ ਚੁਣਿਆ ਸੀ. ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਵਿਜੈ ਕੁਮਾਰ ਭੱਲਾ ਸੀ, ਤੇ ਲਾਡੀ ਸਾਈਂ ਨਾਮ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੁਰਸ਼ਦ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਲਾਡੀ ਸਾਂਈ ਜੀ ਦਾ ਜਨਮ 26-Sept-1946 ਨੂੰ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਸਿਰਫ 14 ਸਾਲ ਸੀ ਜਦੋਂ ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਨੇ ਸ਼ਰੀਰ ਛੱਡਿਆ. ਜਿਵੇਂ ਫ਼ਕ਼ੀਰਾਂ ਦੇ ਬੋਲ ਸੀ, ਕਿ ਇਸ ਖਾਨਦਾਨ ਮੇਂ ਦੋ ਭਗਵਾਨ ਕਾ ਨਾਮ ਲੇਨੇ ਵਾਲੇ ਪੈਦਾ ਹੋਂਗੇ, ਸੋ ਪਹਿਲੇ ਹੋਏ ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ, ਤੇ ਦੂਜੇ ਹੋਏ ਲਾਡੀ ਸਾਂਈ ਜੀ. ਇੱਕ ਵਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਸਾਂਈ ਜੀ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਕੋਲ ਕੁੱਛ ਦਿਨ ਰਿਹਣ ਲਈ ਰਾਜਸਥਾਨ ਗਏ ਹੋਏ ਸੀ, ਅਤੇ ਭੂਆ ਜੀ ਦੇ ਬਚਿੱਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡ ਰਹੇ ਸੀ, ਤੇ ਇੱਕ ਦਮ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਬਦਲ ਗਈ, ਬਚਿੱਆਂ ਨੇ ਭੂਆ ਜੀ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇਖਿਆ ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆ ਰਹੀ ਸੀ, "ਕਹਿੰਦੇ ਭੈਣ ਮੇਰੀ ਮਜ਼ਾਰ ਸੂਨੀ ਪਈ ਹੈ ਲਾਡੀ ਨੂੰ ਕੱਲ 5 ਵਾਲੀ ਗੱਡੀ ਬਿਠਾ ਦਈਂ ਤੇ ਵਾਪਿਸ ਭੇਜ ਦੇ" ਲਾਡੀ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਵਾਪਿਸ ਨਕੋਦਰ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਖੁਦ ਹੀ ਮਜ਼ਾਰ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਤਪ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਦਾਂ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਵਿੱਚੋਂ ਅੱਗ ਨਿਕਲ ਰਹੀ ਹੈ ਤੇ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸੀ ਮੈਂ ਫਕ਼ੀਰ ਬਣਨਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਲੈਕੇ ਆਏ ਤਾਂ ਬੁਖਾਰ ਹੋ ਗਿਆ. ਸਾਂਈ ਜੀ ਦੇ ਪਿਤਾ (ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਦੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ) ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਦੀ ਫੋਟੋ ਕੋਲ ਗਏ ਤੇ ਕਹਿੰਦੇ "ਤੁਸੀਂ ਮੁੰਡਾ ਲੇਣਾ ਤਾਂ ਲੈ ਲਵੋ ਪਰ ਇਸਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਦੋ" ਫੋਟੋ ਵਿੱਚੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ "ਲਾਲਾ ਅਸੀਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਤੈਨੂੰ ਫੇਰ ਦੇਖਾਂਗੇ ਕੁੱਟਦੇ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਤੇਰੇ ਪੁੱਤ ਤੇਰੀ ਅੱਖ਼ਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਫਕ਼ੀਰ ਬਣਨਗੇ, ਹੁਣ ਨੀ ਕੁੱਟਣਾ ?" ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਰਾ ਕਹਿੰਦੇ ਮੇਰੀ ਗਲਤੀ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰੋ ਇਹ ਮੁੰਡਾ ਤੁਹਾਡਾ ਹੈ ਹੁਣ. ਸਾਂਈ ਜੀ ਨੇ ਠੀਕ ਮਿਹਸੂਸ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸੋ ਗਏ.
ਕੁੱਛ ਸਾਲ ਬੀਤੇ ਸਾਂਈ ਜੀ ਜਵਾਨ ਹੋਏ, ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਰੱਬ ਦੀ ਰਾਹ ਤੇ ਚੱਲਣ ਲਈ ਗੁਰੂ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈਂਦੀ ਹੈ, ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਦੀ ਪੂਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਸਾਂਈ ਜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਜਾਗ੍ਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਸੇ ਸੱਚੇ ਸਤਗੁਰੂ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ. ਸਾਂਈ ਜੀ ਗੁਰੂ ਦੀ ਖੋਜ ਲਈ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲ ਗਏ. ਸਾਂਈ ਜੀ ਕਈ ਜਗ੍ਹਾਂ ਗਏ, ਕਦੇ ਕਾਸ਼ੀ ਤੇ ਕਦੀ ਹਰਿਦ੍ਵਾਰ, ਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗਾਤਰਾ ਵੀ ਗਲ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ, ਬਹੁਤ ਲਭਿੱਆ ਪਰ ਕੋਈ ਐਸਾ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ਜੋ ਤੀਸਰੀ ਅੱਖ਼ ਖੋਲ ਸਕੇ. ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਾਂਈ ਜੀ ਬਾਪੂ ਬ੍ਰਹਮ ਜੋਗੀ ਜੀ ਦੇ ਡੇਰੇ ਨਕੋਦਰ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਏ. ਬਾਪੂ ਜੀ ਗੁੱਗਾ ਜਾਹਰ ਪੀਰ ਜੀ ਦੀ ਸਾਧਨਾ ਕਰਦੇ ਸੀ, ਤੇ ਗੁੱਗਾ ਜਾਹਰ ਪੀਰ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੁੱਜੇ ਹੋਏ ਸੀ. ਸਾਂਈ ਜੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਡੇਰੇ ਜਾਕੇ ਦੂਰ ਬੈਠ ਗਏ. ਬਾਪੂ ਜੀ ਨੇ “ਲਾਡੀ” ਕਹਿਕੇ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰੀ, ਕੋਲ ਬੁਲਾਇਆ ਤੇ ਪੁੱਛਿਆ "ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਬਣਨਾ?" ਸਾਂਈ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂਜੀ ਬਣਨਾ. ਬਾਪੂ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਠੀਕ ਹੈ ਫੇਰ ਹੁਣ ਤੈਨੂੰ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਬਣਾਕੇ ਹੀ ਭੇਜਾਂਗੇ. ਤੇ ਕਿਹਾ ਜਾ ਅਪਣੀ ਮਾਂ ਦਾ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਵੀ ਲੈ ਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਫ਼ਕੀਰੀ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਹਾਸਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਮਾਂ ਉਸਨੂੰ ਖੈਰ ਨਾ ਪਾਵੇ, ਜਦੋਂ ਸਾਈਂ ਜੀ ਅਪਣੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਅੱਗੇ ਪੇਸ਼ ਹੋਏ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਜੋਗੀਆ ਭੇਸ ਬਣਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਮਾਂ ਵਾਸਤੇ ਉਹ ਕਿੰਨਾ ਔਖਾ ਸਮਾਂ ਹੋਵੇਗਾ ਜਿਸਦਾ ਪੁੱਤ ਸਦਾ ਲਈ ਬੇਗਾਨਾ ਹੋਜਾਣਾ ਸੀ, ਤੇ ਕਦੀ ਘਰ ਨਹੀਂ ਵੜਨਾ, ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਿਹਾ "ਜਾ ਪੁੱਤ, ਅਪਣੀ ਬਾਪ ਦੀ ਪੱਗ ਨੂੰ ਦਾਗ ਨਾ ਲਾਈਂ, ਫ਼ਕੀਰੀ ਕਰਨੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕਰ ਕੇ ਵਿਖਾਈਂ”.
“ਫ਼ਕੀਰਾ ਫ਼ਕੀਰੀ ਦੂਰ ਹੈ, ਜਿਤਨੀ ਕੁ ਲੰਮੀ ਖ਼ਜ਼ੂਰ ਹੈ, ਚੜ੍ਹ ਜਾਏਂ ਤਾਂ ਚੂਪੇਂ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸ, ਡਿੱਗ ਪਏ ਤਾਂ ਚਕਨਾ ਚੂਰ ਹੈ”