ਜੈ ਬਾਬਾ ਸ਼ੇਰੇ ਸ਼ਾਹ ਜੀ | ਜੈ ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ | ਜੈ ਬਾਬਾ ਲਾਡੀ ਸ਼ਾਹ ਜੀ
ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਜਦੋਂ ਵੀ ਅਪਣੀ ਪਤਨੀ ਮਨਜੀਤ ਜੀ ਨਾਲ ਦਰਬਾਰ ਆਉਂਦੇ ਤਾਂ ਸਾਈਂ ਜੀ ਅਕਸਰ ਕਹਿੰਦੇ "ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਕੋਠੀ ਪਾਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਉੱਡਦੀ ਧੂੜ"। ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਉਸ ਵੇਲੇ ਪਟਿਆਲੇ ਕਿਰਾਏ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ , ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨੀ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਸਾਈਂ ਜੀ ਇਹ ਕਿਉਂ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ। ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਾਈਂ ਜੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਲ ਬਿਠਾਇਆ, ਇੱਕ ਕਾਗਜ਼ ਮੰਗਾਇਆ ਉਸਤੇ ਲਿੱਖਿਆ "ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਰੇਸੀਡੇੰਟ ਔਫ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ, ਨੈਸ਼ਨਲ ਅਵਾਰਡ ਵਿੰਨਰ, ਸਾਹਿਲ ਕਿਨਾਰਾ "। ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ, ਉਸ ਵੇਲੇ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਹਾਸਿਲ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਕਾਗਜ਼ ਨਹੀਂ ਇੱਕ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਸੀ, ਫ਼ਿਰ ਕੁੱਛ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਦਾ ਮਨ ਬਣਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਘਰ ਲਿਆ ਜਾਵੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੱਭਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕੋਠੀ ਪਸੰਦ ਆਈ , ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਈਂ ਜੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਕੋਠੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਸਾਈਂ ਜੀ ਬੋਲੇ ਫੇਰ ਲੈ ਲਾਓ। ਬਾਬਾ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚੋਂ ਰੁੱਗ ਭਰਕੇ ਪੈਸੇ ਦਿੱਤੇ , ਜਿਸਨੂੰ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਕੋਠੀ ਦਾ ਨਾਮ ਸੀ ਸਾਹਿਲ ਕਿਨਾਰਾ, ਜਿਸਦਾ ਮਤਲਬ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਨੂੰ ਬਾਦ ਵਿੱਚ ਸਮਝ ਆਇਆ ਕਿ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਕੋਠੀ ਪਾਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਉੱਡਦੀ ਧੂੜ ਦਾ ਮਤਲਬ ਕੀ ਸੀ । ਤੇ ਕੁੱਛ ਸਮੇਂ ਬਾਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨੈਸ਼ਨਲ ਅਵਾਰਡ ਨਾਲ ਵੀ ਨਵਾਜ਼ਿਆ ਗਿਆ ।
“ਖ਼ਸ ਖ਼ਸ ਜਿੰਨਾ ਕਦਰ ਨਾ ਮੇਰੀ, ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬ ਹੱਥ ਵਡਿਆਈਆਂ, ਮੈਂ ਗਲੀਆਂ ਦਾ ਰੂੜਾ-ਕੂੜਾ ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਲ ਚੜ੍ਹਾਇਆ ਸਾਈਆਂ”
ਨਕੋਦਰ ਦੀ ਇੱਕ ਦੁਕਾਨ ਦਾ ਕਿੱਸਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਈਂ ਜੀ ਭੱਜੇ ਭੱਜੇ ਗਏ ਸੀ ਉਸ ਦੁਕਾਨ ਤੇ, ਦੁਕਾਨ ਵਾਲੇ ਉੱਠ ਕੇ ਖੜੇ ਹੋ ਗਏ ਕਿ ਸਾਈਂ ਜੀ ਆਏ ਨੇ, ਸਾਈਂ ਜੀ ਕਦੀ ਇੱਧਰ ਜਾਣ, ਕਦੀ ਉੱਧਰ ਜਾਣ, ਫੇਰ ਕਹਿੰਦੇ "ਠੀਕ ਹੈ, ਹੋ ਗਈ ਗੱਡੀ ਸਿੱਧੀ, ਹੋ ਗਈ ਗੱਡੀ ਸਿੱਧੀ", ਫੇਰ ਵਾਪਿਸ ਚਲੇ ਗਏ । ਦੁਕਾਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਕਿ ਸਾਈਂ ਜੀ ਭੱਜੇ ਭੱਜੇ ਕਿਓਂ ਆਏ ਸੀ ਤੇ ਕੀ ਕਹਿ ਕੇ ਚਲੇ ਗਏ । ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਦ ਉਸ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਦੀ ਬੇਟੀ ਤੇ ਜਵਾਈ ਦਾ ਅਮਰੀਕਾ ਤੋਂ ਫੋਨ ਆਇਆ ਤੇ ਕਹਿੰਦੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗੱਡੀ ਦਾ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਗੱਡੀ ਨੇ 6 ਪਲਟੀਆਂ ਖਾਦੀਆਂ ਤੇ ਸੱਤਵੀਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਸਿੱਧੀ ਹੋ ਗਈ, ਕਹਿੰਦੇ ਇੱਕ ਖਰੋਚ ਵੀ ਨੀ ਆਈ । ਉਸ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਜੂ ਆ ਗਏ ਤੇ ਸਾਈਂ ਜੀ ਦਾ ਮੰਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕੀਤਾ । ਸਾਈਂ ਜੀ ਨੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਝੋਲੀਆਂ ਭਰ ਕੇ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਸਾਈਂ ਜੀ ਦੇ ਭਤੀਜੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ ਤੇ ਓਹਨਾ ਸਾਈਂ ਜੀ ਨੂੰ ਵੀ ਆਉਂਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਸਾਈਂ ਜੀ ਓਹਨਾ ਕੋਲ ਇੰਗਲੈਂਡ ਗਏ ਹੋਏ ਸੀ, ਨੁਸਰਤ ਫਤਿਹ ਅਲੀ ਖਾਨ (ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੂਫੀ ਕੱਵਾਲ਼) ਵੀ ਉੱਥੇ ਆਏ ਹੋਏ ਸੀ । ਸਾਈਂ ਜੀ ਨੇ ਉਸ ਕੋਲ ਸੁਨੇਹਾ ਭੇਜਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕ਼ਵਾੱਲੀ ਸੁਣਨੀ ਹੈ , ਨੁਸਰਤ ਨੇ ਕਾਫੀ ਪੈਸੇ ਮੰਗ ਲਏ ਤੇ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਇਸ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਲੈਣੇ। ਸਾਈਂ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ "ਠੀਕ ਹੈ ਦੇ ਦਵਾਂਗੇ ਤੁਸੀਂ ਆ ਜਾਓ "। ਜਦੋਂ ਨੁਸਰਤ ਗਾਉਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਸਾਈਂ ਜੀ ਨੇ ਉਸ ਉੱਤੋਂ ਇੰਨ੍ਹੇ ਪਾਉਂਡ ਸਿੱਟੇ ਕਿ ਨੁਸਰਤ ਗੋਡਿਆਂ ਤੱਕ ਭਰ ਗਿਆ। ਜਦੋ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਖਤਮ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਸਾਈਂ ਜੀ ਨੇ ਪੈਸੇ ਕੱਡੇ ਤੇ ਜਿੰਨ੍ਹੇ ਨੁਸਰਤ ਨੇ ਮੰਗੇ ਸੀ ਉਹ ਵੀ ਦੇਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ "ਇਹ ਲੈ ਤੇਰੀ ਫੀਸ ", ਨੁਸਰਤ ਹੱਥ ਬੰਨ ਕੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਕਹਿੰਦਾ ਬਾਬਾ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਦੇ ਦਿੱਤਾ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਤਾਂ ਏਨੀਆਂ ਗੱਠੜੀਆਂ ਹੀ ਨੀ ਹੈਗੀਆਂ ਇੰਨੇ ਪੈਸੇ ਬੰਨਣ ਲਈ , ਬੱਸ ਕਰੋ ਬਖਸ਼ੋ । ਤੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਨੁਸਰਤ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਕੱਵਾਲ਼ ਮਿਲਦਾ ਕਿਸੇ ਮੁੱਲਕ਼ ਵਿੱਚ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਾਈਂ ਜੀ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਜਰੂਰ ਕਰਦਾ ਕਿ ਅੱਜ ਦੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਵਿੱਚ ਇੱਦਾਂ ਦੇ ਫ਼ਕੀਰ ਨਹੀਂ ਦੇਖੇ । ਫੱਕਰ ਮੰਗਿਆ ਕੁੱਛ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੇ, ਬਿਨ ਮੰਗਿਆ ਸਬ ਕੁੱਛ ਦੇ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ।
“ਤੇਰੇ ਕਰਮ ਨੇ ਨਵਾਜ਼ਾ ਹੈ ਖਿਆਲ ਸੇ ਪਹਿਲੇ, ਭਰੀ ਹੈਂ ਝੋਲੀਆਂ ਸਵਾਲ ਸੇ ਪਹਿਲੇ”
ਸਾਂਈ ਜੀ ਜਿਆਦਾਂ ਤਰ ਵਕ਼ਤ ਹੀਰ ਪਰ੍ਹਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ. ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਓਹ ਫਕ਼ੀਰ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹੀਰ ਗਰੰਥ ਲਿਖਿਆ ਸੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਹਰ ਫਕ਼ੀਰ ਨੇ ਪੜ੍ਹਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੱਚੇ ਇਸ਼ਕ਼ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਸਿੱਧਾ ਰੱਬ ਨਾਲ ਜੁੜਦੀ ਤਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ. ਇੱਕ ਵਾਰ ਸਾਂਈ ਜੀ ਨੇ ਹੀਰ ਦੀ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਜੀ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਸਦੇ ਪਿਹਲੇ ਬਰਕੇ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ "ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਕੀ ਅਪਾਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਰਹੇਗੀ - ਸੇਵਾਦਾਰ ਗੁਲਾਮ" ਸਾਂਈ ਜੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਗੁਲਾਮ ਲਿਖਦੇ ਸੀ. ਸਾਈਂ ਜੀ ਨੇ ਮਾਨ ਸਾਹਬ ਨੂੰ ਕਿਤਾਬ ਦੇਕੇ ਕਿਹਾ "ਇਸਨੂੰ ਵਿੱਚੋਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪੜ੍ਹੀਂ, ਕਿਉਂ ਕਿ ਜਿਸਨੇ ਪੜ੍ਹਲੀ ਹੀਰ ਓਹ ਹੋਗਏ ਫਕ਼ੀਰ" ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਰਿਆਜ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ, ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਜੀ ਜਿਆਦਾਂ ਤਰ ਹੀਰ ਹੀ ਗਾਉਂਦੇ ਨੇ ਰਿਆਜ਼ ਵੇਲੇ, ਤਾਂ ਮਨਜੀਤ ਮਾਨ ਜੀ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਤੇ ਪੁੱਛਿਆ ਅਸੀਂ ਫਿਲਮ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਬਣਾ ਦੀਏ. ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਜੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਹੀਰ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਖੁੱਲੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸ ਸਮੇ ਓਹੀ ਬਰਕਾ ਖੁੱਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਿਸਤੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ "ਬਾਬਾ ਮੁਰਾਦ ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਕੀ ਅਪਾਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਰਹੇਗੀ - ਸੇਵਾਦਾਰ ਗੁਲਾਮ" ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਜੀ ਓਹ ਇਸ਼ਾਰਾ ਸਮਜ਼ ਗਏ ਕਿ ਇਹ ਗੁਰੂ ਦਾ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਹੈ, ਤੇ ਕਿਹਾ ਮਨਜੀਤ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੋ.
ਫਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਫਿਲਮ ਲਈ "ਹੀਰ ਦੇ ਬੈਂਤ" ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਨੇ ਸੀ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ, ਜਿਸ ਲਈ ਸਵੇਰੇ 11 ਵਜੇ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸੁਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਬਿਨਾ ਦੱਸੇ ਸਵੇਰੇ ਨਕੋਦਰ ਚਲੇ ਗਏ ਸਾਂਈ ਜੀ ਕੋਲ, ਪਿੱਛੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਚੜ ਗਿਆ ਕਿਓਂ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਰਿਹਰ੍ਸਲ ਹੋਣੀ ਸੀ ਫੇਰ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਹੋਣੀ ਸੀ. ਤੇ ਸਾਂਈ ਜੀ ਸਬ ਕੁੱਛ ਜਾਣਦੇ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਸਾਂਈ ਜੀ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਸਾਂਈ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ "ਗੁਰਦਾਸ ਫਕ਼ੀਰ ਓਹ ਹੁੰਦਾ, ਜੋ ਚਾਹੇ ਸੋ ਕਰੇ ਤੇ ਜੋ ਚਾਹੇ ਸੋ ਕਰਾਵੇ" ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਲਿਆ ਤੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਪਹੁੰਚੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਿਹਰ੍ਸਲ ਲਈ ਕਿਹਾ, ਤੇ ਬਰਕੇ ਦਿੱਤੇ ਜਿੱਥੋਂ ਦੇਖ ਕੇ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਕਰਨੀ ਸੀ, ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਜੀ ਨੇ ਬਿਨਾ ਰਿਹਰ੍ਸਲ, ਬਿਨਾ ਬਰਕੇ ਪੜ੍ਹੇ ਸਾਰੀ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸਬ ਦੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਏ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਿਨਾ ਦੇਖੇ ਸਾਰੀ ਹੀਰ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰ ਦਿੱਤੀ, ਤੇ ਜੋ ਗਾਇਆ ਉਸਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਗਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਪਈ. ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਾਰੀ ਹੀਰ ਹੀ ਯਾਦ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਸਾਂਈ ਜੀ ਨੇ. ਫੇਰ ਜਦੋਂ ਫਿਲਮ ਬਣ ਗਈ ਸਬ ਕੁੱਛ ਹੋਗਿਆ ਤਾਂ ਸਾਂਈ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ "ਗੁਰਦਾਸ ਇੰਨੇ ਵੱਡੇ ਫਕ਼ੀਰ ਦੀ ਯਾਦਗਾਰ ਬਣਾ ਦੇਣਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਬਾਤ ਹੈ, ਰੱਬ ਤੇਰੇ ਤੇ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ”
“ਕੱਚਾ ਰੰਗ ਲਲਾਰੀ ਵਾਲਾ ਜਿਹੜਾ ਚੜ੍ਹਦਾ ਲਹਿੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਪੱਕਾ ਰੰਗ ਮੇਰੇ ਸਾਈਂ ਵਾਲਾ ਜਿਹੜਾ ਚੜ੍ਹਿਆ ਕਦੇ ਨਾ ਲਹਿੰਦਾ”